Misschien toch een goed idee om mijn reiservaring te delen, nadat ik gisteren een paniekaanval had in Chiang Mai, is het misschien een goed idee het van me af te schrijven. 10 november ben ik vertrokken naar Thailand. Met een tussenstop in Abu Dhabi en een tussenstop in Bangkok, kwam ik 22 uur later aan in Krabi (in het zuiden). Dat was een lange zit. Eerste vlucht mijzelf bezig gehouden met films en muziek. Kwam er nu pas achter dat Pretty Woman echt een leuke film is! Tussenstop op Abu Dhabi duurde 4 uur en omdat ik nu vergelijkingsmateriaal heb, gaat de voorkeur uit naar Dubai. Daar is toch meer te beleven (en te eten). Door naar Bangkok met een vertraging maar dat was geen probleem, want ook daar moest ik 4 uur wachten. Al met al is de reis prima verlopen. Heb zeker 6 uur slaap gepakt! Toch is het erg slopend en niet aan te raden. Bij aankomst in Krabi met mijn bagage naar buiten gelopen en direct in een taxi gestapt op naar Ao Nang beach! Ao Nang is een fijne plaats, klein, ingetogen maar wel wat te beleven. Hier sliep ik in een hostel voor 6€ per nacht. Een gemengde kamer, maar uiteindelijk met drie mannen. Een aardige Duitser uit Aken die graag komt shoppen in Venlo. Een beleefde Japanner die geen woord sprak en Shafique uit Londen. Shafique is een vriend van ons en we zoeken elkaar vaker op als we weer eens in Londen zijn. Hij is ook wel eens in Venlo geweest (hij vindt het nachtleven geweldig bij ons..) Toen ik hem vertelde dat ik naar Thailand ging, zei hij dat hij graag wilde aansluiten. Voor de grap zei ik dat hij dan maar moest boeken. Niet veel later kreeg ik een bericht dat hij had geboekt. Gezellig! Omdat hij voor een hotelketen werkt ging hij op onderzoek uit of hij ergens een fijn hotel kon regelen. Dit is gelukt! Morgen gaan we naar Koh Samui en we zullen daar twee van de drie nachten spenderen in het Conrad hotel. 5 sterren dacht ik? Villa met privé zwembad.. €1000,- per nacht, maar wij mogen voor niets komen!! Nu denk je misschien, waarom dan een paniekaanval?! Ik merk dat ik deze keer erg moet wennen. Heb geen ritme in zowel slapen en eten. Na 3 leuke dagen gespendeerd te hebben in Ao Nang, in het vliegtuig gestapt naar het noorden: Chiang Mai, dé reden voor het boeken van mijn reis naar Thailand. Hier vindt namelijk het Yi Peng festival plaats, waarbij duizenden wensballonnen de lucht in worden gelaten. Maandag 14 november zou ik vertrekken om 09:00. Het festival begint om 19:00 uur, ruim op tijd dus. Nou, mooi niet! De vlucht is op het laatste moment gewijzigd naar een latere vlucht met aankomst om 17:45 uur. Balen, maar niets aan te doen! Toen we bij aankomst een uur op een taxi moesten wachten, viel mien droom in duigen. "We komen nooit op tijd" Oei, wat was ik teleurgesteld. 10 min. later kon ik weer relativeren en keek op naar de maan. Een supermoon was niet aan de orde, maar hij was wel mooi! Om half 8 komen we aan bij het hotel en de receptioniste laat weten dat er "een lek is op de kamer" en dat we ergens anders moeten slapen. Ze weigerde ons het lek te laten zien, ze waren dus gewoon overboekt vanwege het festival. We kregen een alternatief aangeboden. Twee deuren verder, niet heel best, voor één nacht en het was gratis. It better be! Dit was de nacht dat ik ziek werd. Misschien door de spanning, misschien door het eten of te weinig drinken. Who knows. Ik had al eerder geen eetlust en midden in de nacht hang ik boven de wcpot. Het lucht op maar het gevoel in mijn buik blijft. Shafique gaat de volgende dag naar de apotheek voor pilletjes tegen misselijkheid die enige verlichting bieden. Eten doe ik nu al een paar dagen niet of minder. Eetlust is er niet en als ik wat eet, is het maar een beetje. Ik word alweer misselijk als ik er aan denk. Omdat ik er zó slecht aan was, ben ik 's middags terug in bed gekropen en in een diepe slaap gevallen. Toen ik twee uur later wakker schrok, wist ik niet waar ik was, welke dag het was en hoelaat het was. De paniek sloeg toe. Het feit dat de hotelkamer geen ramen heeft, maakt het allemaal niet veel beter. Ik heb mezelf buiten het hotel in een stoel gezet en kon maar niet stoppen met huilen. Op dit moment wil ik gewoon naar huis. Shafique wist niet zo goed wat hij moest doen. Na belletjes met pap en Céline voelde ik me een beetje beter. Ik heb het gevoel dat ik niet kan ademen in deze stad, het maakt me benauwd. Het is druk vanwege het festival en er is weinig te doen voor me op dit moment omdat ik er de energie niet voor heb. Shafique heeft me op sleeptouw genomen en we zijn wat gaan eten (een stuk mango) en hebben een massage genomen en een tour geboekt voor morgen. Ik heb zelfs een lantern kunnen oplaten bij het Yi Peng festival! Daar kwamen de tranen weer, maar goede tranen dit keer! Al met al een fijne avond. Terug naar bed en morgen om 06:00 de wekker, want we gaan olifanten wassen. Daar ben ik net van terug! Het was erg leuk en de beestjes werden goed verzorgd. Ze waren reusachtig dus ik was een beetje angstig om dichtbij te komen. Wat een beesten!! Om 13:00 terug bij het hotel, maar hier wil ik niet blijven. Terwijl Shafique tijgers gaat aaien besluit ik een zwembad op te zoeken. Een chic hotel waar enkel Chinezen rondlopen! Waar ik nu dus lekker lig te bakken aan het zwembad, met uitzicht op de bergen van Chiang Mai. Een cocktail zou het afmaken, maar dat is misschiet niet zo'n best idee..

Ik heb via een facebook groep Nederlandse mensen die ook in CM verblijven, gevraagd wat te gaan doen vanavond. Het ziet er naar uit dat we wat gaan eten en drinken! Gezellig. Daar pep ik van op!

Morgen stap ik in het vliegtuig naar Surat Thani en daarna op de boot naar Koh Samui. Op dit eiland ben ik vorig jaar ook geweest en ik weet zeker dat ik het naar mijn zin ga hebben. Daar blijf ik tot de 20e en dan vlieg ik terug naar Bangkok, voor een nacht. Daar kan ik nog een hele dag spenderen totdat ik weer terugvlieg naar huis!

Ik probeer dit reisverhaal met positiviteit te schrijven, maar op dit moment lukt het niet zo goed. Excuses daarvoor en ook voor de eventuele schrijffouten. Mijn concentratie is minder..

Er is vast en zeker meer te vertellen over mijn reis, maar dit is het voor nu. Op naar vitamine D, massages, mango en kokos!