Bangkok

Laatste nacht op Koh Samui. Wat heb ik een goede tijd gehad hier! Terwijl ik nog even bel met Céline, valt er een ster uit de hemel. Wow! Ik hoop dat het uitzicht op mijn netvlies staat gebrand (en anders hebben we de foto's nog!) Nu op naar Bangkok. Ik heb problemen bij het online inchecken en ook op het vliegveld lukt het mij niet bij één van de computers. Ik heb een vlucht geboekt via een schemele website, dus ik maak me een beetje zorgen. Bij het inchecken van mijn bagage geeft de meneer aan dat het goed komt. Het is 09:00 en mijn vlucht vertrekt om 11:50. Ruim op tijd! Dan zegt hij tegen me of ik een eerdere vlucht wil nemen? Ik kijk hem vragend aan. Gratis en voor niks. Dit heb ik nog nooit meegemaakt. Er gaat er eentje om 10:30 en 10:55 uur. Ik mag kiezen, maar omdat de eerste vlucht vertraging heeft, adviseert hij mij voor die van 10:55 te gaan. Top! Een uurder eerder vertrekken en dus een uur eerder in Bangkok!

Ik check in bij een overheerlijk hotel, het "Chillax resort" dichtbij Khaosan road. Dit hotel stond al langer op mijn lijstje, vorig jaar was het volgeboekt maar nu is het gelukt! De naam zegt het misschien al, maar ik word verrast door het bubbelbad dat midden in de slaapkamer staat geparkeerd. Luxe! Maar nu eerst met Malou uit Zweden samen eten. We hebben elkaar vorig jaar leren kennen op Koh Samui en het klikt! Leuk dat we elkaar weer zien in hetzelfde land, dit keer in Bangkok. Na het eten, relaxen we aan de rivier en daarna trekken we de bikini aan en plonsen in mijn bubbelbad. Kei gezellig! Ook Nathalie uit Zwitserland blijkt in Bangkok te zijn voor twee dagen (ze studeert in Vietnam) dus dit kan geen toeval zijn! Malou woont in bij een Thaise familie, dus 's avonds meeten we een groep Thaise mensen in het park. Iedereen neemt zijn eigen drinken mee en eten wordt gehaald bij één van de kraampjes. Erg gezellig en iedereen wil graag kennis met mij maken, ookal spreken ze geen woord Engels. We zijn 5 min. verwijderd van Khaosan road (dé uitgaanstraat) en eindigen in een Thaise club. Welgeteld drie Westerse mensen gezien, Malou en ik meegeteld.. toch kijkt niemand gek op. Het is een andere manier van uitgaan in vergelijking met Koh Samui, want ik voel me niet helemaal veilig en om 02:00 hak ik de pin er in. Terug naar het hotel!

Ik word wakker, neem nog een bubbelbad en pak mijn tas in. Klaar voor vertrek maar ik heb nog een volle dag te gaan. Ik zit nu thuis bij een lokale familie. Zij wonen in een hutje op het water. Door de spleten in de vloer zie ik het water van de rivier. Overal staan pannen, borden, dozen, blikjes etc. Het is alles behalve geordend of netjes. Moeder ligt te slapen in een ligstoel en vader loopt traag te ijsberen. Één van de zonen kookt voor ons. Alle etenswaren staan buiten en er wordt gekookt in de olie van gisteren dus nu maar hopen dat alles goed gaat straks. Toch is het eten super lekker en zitten we nu uit te buiken met een Thaise film. Heerlijk! Straks ga ik nog voor de laatste souveniers en een laatste massage.

Na vier binnenlandse vluchten (met maatschappijen Airasia, Thaiairways en Bangkok Airways), is het nu tijd om een buitenlandse vlucht te pakken: naar huis! Morgen, dinsdag 22 november land ik om 13:20 en zal mam mij komen ophalen.

Wat een ervaring weer!!!!!!

Koh Samui part II

Koh Samui, mijn favoriete bestemming in Thailand. Nu weet ik het zeker!

We verblijven in Ark hotel, dé place to be voor de strandfeestjes. Terwijl we inchecken worden we gewezen op wat alles kost als we ook maar iets vies of kapot maken. Ze zullen het wel vaker meemaken met die gekke toeristen. Heb weer de ogen uitgekeken! Toch opmerkelijk dat veel mensen drugs gebruiken in een land als Thailand..

De favoriete vuurshow begint! Het zijn dezelfde jongens van vorig jaar. Waarom ik dat nog weet? Het zijn voor Thaise begrippen knappe mannen! The fireboys.

Vorig jaar heb ik hier Malou uit Zweden leren kennen en zij is blijven plakken. Op dit moment is ze in Bangkok en zullen we elkaar weer ontmoeten morgen. Malou kent the fireboys van haar tijd dat ze op Koh Samui woonde. Ze heeft één van de jongens de opdracht gegeven mij uit te nodigen om aan hun tafel te komen zitten. Daar zit ik dan! Terwijl de jongens hun show opvoeren met een brandend springtouw etc. en buckets gevuld worden met Sangsom en cola (Thaise rum) praat ik met Shirley, een Nederlandse meid die sinds drie maanden Engelse les geeft op het eiland. Ik voel me one of the cool kids. Na de show gaan we samen het uitgaansleven in. Het uitgaan hier is erg leuk. Een steegje met een soort van grote garages naast elkaar gelegen waar verschillende genre muziek te vinden is. We dansen op hiphop en r&b tot een uur of 2, super gezellig. De jongens zijn vriendelijk, eerlijk en zorgzaam. Iedereen heeft het naar zijn zin! De meeste bars sluiten uiterlijk om 2 uur maar we eindigen daarna toch nog in een soort underground techno garage: donker, heet en druk. Totaal niet mijn smaak maar ik was met de juiste mensen. Daarna word ik uitgenodigd voor de "afterparty" bij een van de jongens thuis. Ze wonen recht tegenover het Ark hotel dus mocht het niet goed voelen, ben ik ook zo weer thuis! We stoppen bij de 7/11 voor wat eten en drinken en komen aan in een soort van verrot guesthouse. De jongens hebben ieder hun eigen kamer (lees: kippenhok met kleine badkamer zonder licht, geen airco). Het is blijkbaar niet hun thuis, maar ze zien het als verblijf. Ze komen namelijk uit Bangkok. De jongens zijn open en vertellen ronduit. Fascinerend hoe onze levens verschillen. Één van de jongens laat uit het niets me zijn tandarts rekening zien. Hij had last van zijn voortand en is al drie keer terug moeten gaan. Iedere behandeling heeft hem 10.000 baht gekost (omgerekend €265,-). Veel geld voor een Thai en de fireshows brengen maar weinig op. Hij moet nog een laatste keer terug naar de tandarts maar moet eerst sparen. Sneu om te horen. We luisteren muziek en kletsen, het voelt zo vertrouwd. Toch sluiten Thaise mensen niet snel vriendschappen. Pas als ze iemand door en door kennen, wordt het een echte vriend genoemd. Om 05:00 is het toch écht tijd om naar mijn bed te vertrekken. We nemen afscheid en wisselen gegevens uit om contact te houden. Wie weet kom ik nog eens terug!

Bij aankomst in het hotel, zie ik dat Shafique nog niet op de kamer is. Hij heeft de sleutel... oeps! Ik loop naar de receptie en fladder met mijn wimpers. Ze checken mijn ID en de deur wordt geopend. No electricity, zegt de jongeman. Daarvoor heb je de sleutel nodig. Ik douche in het duister en kruip mijn bed in. Wat een topavond!!!!

Na drie uurtjes slaap, gaat de wekker. Op naar het strand! Valt dat even tegen:: een tropische regenbui (douche). Ik pak mijn backpack in, klaar om uit te checken en te vertrekken naar Conrad Samui Hotel (onderdeel van het Hilton) voor twee nachten. Shafique ontwaakt en we gaan samen ontbijten. Voor mij eieren met gebakken spek en ham en hollandaise saus. Zoals het hoort na een nacht doorhalen! ;)

Onderweg naar Luxe! En WOW, wat een uitzicht. De foto's op Google liegen er niet om! Fruit en water is gratis en ze hebben zelfs een kussen-menu! We worden rondgereden in golfkarretjes van en naar onze villa. 's Avonds eten we bij het Intercontinental hotel. Shafique heeft hier 50% korting kunnen regelen. We worden opgehaald met een SUV taxi met geblindeerde ramen en moeten 1500 baht aftikken voor 10 minuutjes rijden. We verblijven namelijk in the middle of nowhere dus we kunnen alleen een taxi vragen van het hotel. De eerste en meteen de laatste keer. Maar goed dat we de transfer naar het vliegveld al geregeld hebben (800 baht voor 1,5 uur rijden). We komen aan bij het andere hotel. Ik ben nier per se onder de indruk van het hotel maar wel van de menukaart. Kaviaar en oesters. Voor alles een eerste keer natuurlijk, dus ik ga voor het duurste op de kaart. Wagyu beef! Je moet toch iets ;) Deze koe heeft zeker genoten van de massages, het bier en de klassieke muziek. Het was een lekker stuk! Daarna kruip ik mijn overheerlijk bedje in. Tijd om wat slaap in te halen!

Vandaag de tweede dag in Conrad en ik vermaak me aan de infinity pool. In de verte zie ik the five islands omhult met donkere wolken, onweer en bliksem. Hier schijnt de zon door de wolken door. Ik lees mijn boekje, trek wat baantjes en geniet van het uizicht. Wat een geluk!!!

Koh Samui

Op weg naar Koh Samui, gelegen in het zuiden. Naar dit eiland ben ik vorig jaar ook geweest en ik kijk er naar uit! Na een rustgevend tabletje gisterenavond, een goede nachtrust gehad. Weg van de vreselijke hotelkamer, dit lucht op! Het rotte gevoel is minder en ik heb weer de energie en de moed om verder te gaan!

We worden opgehaald door een taxi. Tot mijn verbazing begint de Thaise jongeman onderweg te vertellen over het overlijden van de koning. Ik ben voorzichtig maar ik merk dat hij zijn verhaal kwijt moet. Het is namelijk algemeen bekend dat het geen goed idee is om over het koningshuis te spreken. Ook toeristen moeten het onderwerp vermijden. Hij geeft aan dat hij erg veel verdriet heeft, dat de koning veel voor het land gedaan heeft en dat hij hem heel erg mist. De taxichauffeur droeg een zonnebril maar ik weet zeker dat hij zijn tranen moest bedwingen. Ik had het met hem te doen, maar het voelde wat ongemakkelijk. Ik ben op een gegeven moment overgegaan op een ander onderwerp, leek me toch verstandiger.

Dan met de vlieger naar Surat Thani, een soort knooppunt waarbij je verschillende richtingen uit kan. Wij moeten naar de pier en boeken op het vliegveld een transfer naar de pier waar de boot vertrekt naar het eiland. We komen aan bij het loket om tickets te kopen om 14:40 uur en om 16:00 uur vertrekt de boot, maar het duurt ongeveer 1,5 uur om naar de pier te rijden. Dat wordt krapjes! Terwijl Shafique loopt te stressen over of we het wel of niet gaan halen, denk ik "het zal me worst wezen." En op dat moment weet ik dat ik weer een beetje de oude word! Want je kunt deze reis plannen wat je wil, soms kun je beter de dingen op je af laten komen. Ik kon me dan ook niet druk maken of we de boot wel of niet gingen halen en dat gaf een fijn gevoel.

We komen aan om 16:00 (ik heb een Thai nog nooit zó zien haasten..) en kopen snel een ticket voor de boot. We lopen naar de boot en worden weggestuurd, het was niet de juiste. Huh, maar we gingen toch voor de speedboot? Mooi niet! We worden naar een andere boot begeleid, een soort stoomboot (zonder stoom en zonder sinterklaas). Ik moet een beetje grinnikken terwijl Shafique loopt te mopperen dat we beter een directe vlucht hadden moeten boeken. Dit wilde ik juist niet omdat ik de reis met de boot fijn vind. Lekker buiten op het dek zitten terwijl de zon schijnt, langs de eilanden af in de vorm van verschillende gebergten, de wind in de haren. Heerlijk!

In Koh Samui staat de taxi klaar en dan moeten we nog ongeveer een uur rijden naar het hotel. Dit hotel is een beetje een partyhotel. Een bar in het zwembad, direct aan het strand gelegen waar 's avonds grote vuurshows getoond worden. Dus dat wordt op stap vanavond!

Ao Nang beach en Chiang Mai

Misschien toch een goed idee om mijn reiservaring te delen, nadat ik gisteren een paniekaanval had in Chiang Mai, is het misschien een goed idee het van me af te schrijven. 10 november ben ik vertrokken naar Thailand. Met een tussenstop in Abu Dhabi en een tussenstop in Bangkok, kwam ik 22 uur later aan in Krabi (in het zuiden). Dat was een lange zit. Eerste vlucht mijzelf bezig gehouden met films en muziek. Kwam er nu pas achter dat Pretty Woman echt een leuke film is! Tussenstop op Abu Dhabi duurde 4 uur en omdat ik nu vergelijkingsmateriaal heb, gaat de voorkeur uit naar Dubai. Daar is toch meer te beleven (en te eten). Door naar Bangkok met een vertraging maar dat was geen probleem, want ook daar moest ik 4 uur wachten. Al met al is de reis prima verlopen. Heb zeker 6 uur slaap gepakt! Toch is het erg slopend en niet aan te raden. Bij aankomst in Krabi met mijn bagage naar buiten gelopen en direct in een taxi gestapt op naar Ao Nang beach! Ao Nang is een fijne plaats, klein, ingetogen maar wel wat te beleven. Hier sliep ik in een hostel voor 6€ per nacht. Een gemengde kamer, maar uiteindelijk met drie mannen. Een aardige Duitser uit Aken die graag komt shoppen in Venlo. Een beleefde Japanner die geen woord sprak en Shafique uit Londen. Shafique is een vriend van ons en we zoeken elkaar vaker op als we weer eens in Londen zijn. Hij is ook wel eens in Venlo geweest (hij vindt het nachtleven geweldig bij ons..) Toen ik hem vertelde dat ik naar Thailand ging, zei hij dat hij graag wilde aansluiten. Voor de grap zei ik dat hij dan maar moest boeken. Niet veel later kreeg ik een bericht dat hij had geboekt. Gezellig! Omdat hij voor een hotelketen werkt ging hij op onderzoek uit of hij ergens een fijn hotel kon regelen. Dit is gelukt! Morgen gaan we naar Koh Samui en we zullen daar twee van de drie nachten spenderen in het Conrad hotel. 5 sterren dacht ik? Villa met privé zwembad.. €1000,- per nacht, maar wij mogen voor niets komen!! Nu denk je misschien, waarom dan een paniekaanval?! Ik merk dat ik deze keer erg moet wennen. Heb geen ritme in zowel slapen en eten. Na 3 leuke dagen gespendeerd te hebben in Ao Nang, in het vliegtuig gestapt naar het noorden: Chiang Mai, dé reden voor het boeken van mijn reis naar Thailand. Hier vindt namelijk het Yi Peng festival plaats, waarbij duizenden wensballonnen de lucht in worden gelaten. Maandag 14 november zou ik vertrekken om 09:00. Het festival begint om 19:00 uur, ruim op tijd dus. Nou, mooi niet! De vlucht is op het laatste moment gewijzigd naar een latere vlucht met aankomst om 17:45 uur. Balen, maar niets aan te doen! Toen we bij aankomst een uur op een taxi moesten wachten, viel mien droom in duigen. "We komen nooit op tijd" Oei, wat was ik teleurgesteld. 10 min. later kon ik weer relativeren en keek op naar de maan. Een supermoon was niet aan de orde, maar hij was wel mooi! Om half 8 komen we aan bij het hotel en de receptioniste laat weten dat er "een lek is op de kamer" en dat we ergens anders moeten slapen. Ze weigerde ons het lek te laten zien, ze waren dus gewoon overboekt vanwege het festival. We kregen een alternatief aangeboden. Twee deuren verder, niet heel best, voor één nacht en het was gratis. It better be! Dit was de nacht dat ik ziek werd. Misschien door de spanning, misschien door het eten of te weinig drinken. Who knows. Ik had al eerder geen eetlust en midden in de nacht hang ik boven de wcpot. Het lucht op maar het gevoel in mijn buik blijft. Shafique gaat de volgende dag naar de apotheek voor pilletjes tegen misselijkheid die enige verlichting bieden. Eten doe ik nu al een paar dagen niet of minder. Eetlust is er niet en als ik wat eet, is het maar een beetje. Ik word alweer misselijk als ik er aan denk. Omdat ik er zó slecht aan was, ben ik 's middags terug in bed gekropen en in een diepe slaap gevallen. Toen ik twee uur later wakker schrok, wist ik niet waar ik was, welke dag het was en hoelaat het was. De paniek sloeg toe. Het feit dat de hotelkamer geen ramen heeft, maakt het allemaal niet veel beter. Ik heb mezelf buiten het hotel in een stoel gezet en kon maar niet stoppen met huilen. Op dit moment wil ik gewoon naar huis. Shafique wist niet zo goed wat hij moest doen. Na belletjes met pap en Céline voelde ik me een beetje beter. Ik heb het gevoel dat ik niet kan ademen in deze stad, het maakt me benauwd. Het is druk vanwege het festival en er is weinig te doen voor me op dit moment omdat ik er de energie niet voor heb. Shafique heeft me op sleeptouw genomen en we zijn wat gaan eten (een stuk mango) en hebben een massage genomen en een tour geboekt voor morgen. Ik heb zelfs een lantern kunnen oplaten bij het Yi Peng festival! Daar kwamen de tranen weer, maar goede tranen dit keer! Al met al een fijne avond. Terug naar bed en morgen om 06:00 de wekker, want we gaan olifanten wassen. Daar ben ik net van terug! Het was erg leuk en de beestjes werden goed verzorgd. Ze waren reusachtig dus ik was een beetje angstig om dichtbij te komen. Wat een beesten!! Om 13:00 terug bij het hotel, maar hier wil ik niet blijven. Terwijl Shafique tijgers gaat aaien besluit ik een zwembad op te zoeken. Een chic hotel waar enkel Chinezen rondlopen! Waar ik nu dus lekker lig te bakken aan het zwembad, met uitzicht op de bergen van Chiang Mai. Een cocktail zou het afmaken, maar dat is misschiet niet zo'n best idee..

Ik heb via een facebook groep Nederlandse mensen die ook in CM verblijven, gevraagd wat te gaan doen vanavond. Het ziet er naar uit dat we wat gaan eten en drinken! Gezellig. Daar pep ik van op!

Morgen stap ik in het vliegtuig naar Surat Thani en daarna op de boot naar Koh Samui. Op dit eiland ben ik vorig jaar ook geweest en ik weet zeker dat ik het naar mijn zin ga hebben. Daar blijf ik tot de 20e en dan vlieg ik terug naar Bangkok, voor een nacht. Daar kan ik nog een hele dag spenderen totdat ik weer terugvlieg naar huis!

Ik probeer dit reisverhaal met positiviteit te schrijven, maar op dit moment lukt het niet zo goed. Excuses daarvoor en ook voor de eventuele schrijffouten. Mijn concentratie is minder..

Er is vast en zeker meer te vertellen over mijn reis, maar dit is het voor nu. Op naar vitamine D, massages, mango en kokos!

Een dól-fijn Mauritius

Dinsdag gingen we op zoek naar dolfijnen. Er worden op het eiland een hoop tours aangeboden, maar Céline kwam via social media in contact met 'Vitamin Sea', een stel dat met een speedboot dolfijnen en walvissen spotten en hier regelmatig foto's en video's van posten. Enige vorm van zekerheid?Om 04:00 uurging de wekker enom 05:00 uurwaren we al onderweg naar de andere kant van het eiland met onze taxichauffeur genaamd Camben. De taxi's die het hotel aanbiedt, zijn een stuk duurder in vergelijking met de lokale taxi's. Voor 55€ (retour) reden we samen naar het zuiden. Het eiland is ongeveer net zo groot als de provincie Utrecht. We stapten op de boot met Marine en Cedric. We hebben gekozen voor een private tour omdat Cedric ons wees op de vele Chinezen die op dit moment naar Mauritius komen. Daarnaast stapte ook Brett aan boord, een typische "wanderlust man" die na zijn scheiding zijn twee huizen in Kaapstad heeft verkocht en sindsdien de wereld rondreist. Dus, op zoek naar dolfijnen! Het is nog fris aan boord en de zon komt langzaam achter de bergen tevoorschijn. Na een half uur varen spotten wij de eerste twee tuimelaars. Althans ik alleen boven water, terwijl ik aan het knommelen was met mijn onderwatercamera en de beslagen glazen van mijn duikbril aan het poetsen was, is Céline onderwater heel dichtbij gekomen. Wat een joekel! Er waren ook een hoop langsnuitdolfijnen (ook wel spinnerdolfijnen genoemd), maar de tuimelaars joegen ze weg. Opnieuw de boot op en de tuimelaars achterna. Dit herhaalde zich meerdere keren, de sport is namelijk om op het juiste moment het water in te springen terwijl de dolfijnen ons tegemoet komen. Na drie keer proberen zakte de hoop in mijn flippers... Maar even later mocht ik ze onder water ontmoeten, het waren er een hele hoop! Fantastisch!! Ik voelde me alsof ik één van hen was. Niet zó snel uiteraard, maar toch! Ik denk dat we nog wel zo'n vijf keer het water in zijn gesprongen om met ze mee te zwemmen. Geweldig! Wat een fijne beestjes. Terug aan land stelt de taxichauffeur voor om langs vele bezienswaardigheden te rijden die het eiland te bieden heeft, voor 800 MUR extra = €20,- Dat doen we! We zijn door het National Park gereden, gestopt bij een van de vele watervallen en verschillende uitkijkpunten hoog in de bergen. Op dat moment kom ik er achter dat ik mijn zonnebril kwijt ben. (Lees: mijn nieuwe dure zonnebril die ik een week voor vertrek aangeschaft heb, omdat mijn vorige gestolen is op de tennisclub). Balen!! In paniek vraag ik de chauffeur of we niet terug kunnen rijden naar de haven, waar we naar het toilet zijn geweest. Ik weet zeker dat ik deze daar heb laten liggen. De beste man belt Marine en Cedric en vraagt of ze even kunnen gaan kijken. Vijf minuten later belt Cedric terug: gevonden! Zucht, wat een opluchting. Voordat we deze op gingen halen hebben we nog typisch Mauritiaans gegeten (creoolse curry).

Mauritius was made first and then heaven.

Mark Twain heeft gelijk, Mauritius is hemels! Bij aankomst worden we ontvangen in de lobby, maar ik ben nieuwsgierig en loop door de lobby langs het zwembad richting het strand. Een ware ansichkaart! Paradijs!!

So the adventure continues

Hoofdstuk 2.

Nederland

Alweer enkele weken terug in Nederland. Terug naar het oude vertrouwde. Ik ben bewust geworden van de ontevredenheid die er heerst in dit land. Van het leven en denken in de toekomst en het maar 'moeten' presteren.

Ik mis Thailand. De mensen, de mentaliteit, de vriendelijkheid, de fruitshakes en het kokosijs. Ik mis de geweldige natuur, de vrijheid en het fijne gevoel dat ik van Thailand kreeg. Was ik maar gebleven, denk ik wel eens. Een vlucht van de realiteit? Ik weet het niet. Only time will tell.

En wat heb ik genoten van alle lieve reacties! Ook die hebben bijgedragen aan het goede gevoel! Ik lees ze nu dan ook met veel plezier terug.

Na een heerlijke vakantie samen met Céline in Aruba, back to real life. Op zoek naar werk, met mijn hoofd weer in de toekomst. Maar ook dagdromen over mijn terugkeer naar Thailand met de geweldig mooie herinnering in mijn gedachte.

Voor de foto's kunnen jullie doorklikken via: http://beta.myalbum.com/IrisnaarThailand

To be continued....